Σου ζητάνε να αφιερώσεις χρόνο για την προετοιμασία της παράστασης (διασκευή-σκηνικά-κούκλες: ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ ΟΛΑ). Το δέχεσαι.
Αναλύεις το κείμενο. Τους βλέπεις να γουρλώνουν και να συνειδητοποιούν αυτά που γράφει ο συγγραφέας, να συγκινούνται και να σιωπούν.
Σου ζητάνε ψηφιακό υλικό. Το συγκεντρώνεις.
Σου ζητάνε βοήθεια για τη δημιουργία κουκλών. Την προσφέρεις. Περνάς όλη μέρα στα πόδια σου δείχνοντας, διορθώνοντας, κολλώντας και κατευθύνοντας.
Τους ακούς να σου διαμαρτύρονται πως "δεν μπορούν", "δεν ξέρουν", τους ακούς να απορούν σε κάθε βήμα αν είναι σωστό έτσι, αν είναι καλό αλλιώς. Καθοδηγείς.
Τους λες ότι θα αφήσεις τα έργα τους να στεγνώσουν για να τα ολοκληρώσουν την επόμενη μέρα και................ σε ρωτάνε αν ούτε κι αύριο θα κάνεις μάθημα!!!!!!!!!!!!
Και ξενερώνεις τη ζωή σου, γιατί ΑΚΟΜΑ (8 χρόνια τυπικής εκπαίδευσης) δεν έχουν καταλάβει πως είναι ΠΙΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ να καταφέρουν να σταθούν στα πόδια τους και να μάθουν να διαχειρίζονται καθημερινά "προβλήματα". ΑΚΟΜΑ δεν έχουν καταλάβει πως η φαντασία, η δημιουργικότητα, η συγκλίνουσα και αποκλίνουσα σκέψη, η επινοητικότητα, η μαθηματική σκέψη, η συνεργασία και τόσα άλλα που καλλιεργούνται μέσα από τέτοιες δραστηριότητες είναι απαραίτητες δεξιότητες του 21ου αιώνα.
Αυτά για σήμερα.
2 σχόλια:
👏👏👏καταπληκτικό !!!! ❤️
Κι άμα το λέει αυτό η ίδια η papiera... ε... ΤΙΜΗ ΜΑΣ!!!!!!
Αναστασία, θερμά ευχαριστώ για όλη την υποστήριξη τόσων ετών. :) Καλή συνέχεια και πάντα δημιουργική κι ευτυχισμένη! <3
Δημοσίευση σχολίου